Achter Merkels ‘vluchtelingencrisis’ schuilde een verhaal

Enkele dagen terug heb ik via Twitter een aantal bevindingen uit een boek van een Franse journalist vertaald en overzichtelijk gemaakt. Onderwerp was de vluchtelingencrisis uit 2015, door mij vaak tussen haakjes opgeschreven, omdat het hier helemaal geen authentieke vluchtelingencrisis betrof. Deze is namelijk gecreëerd en in gang gezet door een aantal krachten van buiten Syrië. Zie hieronder de Twitterdraad.

1/ In 2015 besloot Merkel de EU-verdragen naast zich neer te leggen en een grote groep ‘vluchtelingen’ vanuit Syrië uit te nodigen om vanuit Turkije naar Duitsland toe te komen. Dit standpunt zette ze kracht bij met haar bekende uitspraak ‘Wir schaffen das’, als zou Duitsland al deze mensen met gemak in de samenleving kunnen opvangen. Hierna kwam een enorme golf van migranten onze kant op.

2/ Dit riep toen bij mij een aantal vragen op. Waarom zo’n grote groep, waarom juist nu, kan een land dan zo EU-verdragen naast zich neerleggen? Enkele journalisten van redacties van Nederlandse media waarbij ik navraag deed, lieten weten zich niet met deze vragen bezig te hebben gehouden. De Franse journalist Thierry Meyssan heeft dat wel gedaan, zo blijkt uit zijn boek sous nos yeux uit 2017, de zaken die hij heeft achterhaald zijn zeer interessant.

3/ Meyssan wijst op de bestaande theorieën van ‘migratie als wapen’ bedacht in Amerikaanse instellingen. Turkije heeft van het begin van de oorlog bewust grote groepen Syriërs opgevangen, met als doel het noorden van Syrië leeg te maken, om daar uiteindelijk hun eigen Koerden naar toe te verhuizen.

4 / Een voorman van de Duitse industrie Ulrich Grillo, had in 2013 bij Bilderberg een plan uiteengezet over het naar Duitsland toehalen van 800.000 immigranten voor werken in de fabrieken en om de salarissen in het land te verlagen.  Hij presenteerde zijn plan juist niet als een kans, maar als een vorm van Europees humanisme.

5/ Een eerste akkoord omtrent de ‘vluchtelingcrisis’ is afgesloten tussen de Obama-regering van de VSA, Turkije, Europese industriëlen, Peter Sutherland (Goldman Sachs / VN-vertegenwoordiger migratie) en bestuurders van Bilderberg.

6/ Het startschot hiervoor werd gegeven door de NAVO, die gedurende twee dagen, de voorpagina’s van de mondiale media met foto’s van de dood van Aylan Kurdi op een Turks strand bestookte. Boodschap: Een kind is dood die met zijn familie het Middellandse Zeegebied wilde oversteken, we moeten dus het drama stoppen en Syrische vluchtelingen in Europa opvangen.

7/ Hoge commissaris voor de Vluchtelingen van de Verenigd naties António Guterres bevestigt de ernst van de migratiedruk, maar vergeet te vermelden dat zijn organisatie de humanitaire hulp aan Syriërs die in Turkije leven juist heeft onthouden. En enkel en alleen aan hen, waardoor ze massaal van het land naar Europa migreerden, vergezeld door Irakezen en Afghanen die al klaar stonden. Dit alles werd omkaderd door honderden hulpverleners betaald uit de stichtingen van George Soros.

8/ Dit leverde in verschillende deelstaten van Duitsland grote problemen op, meerdere van de deelstaten schrapten het minimumloon om ‘de integratie van vluchtelingen te faciliteren’; een onacceptabele keuze voor de vakbonden.

9/ De bazen van de Duitse industrie hebben behaald wat ze zochten, meer dan een miljoen immigranten zijn het land binnengekomen. Het vervolg is het aansturen van de gezinshereniging, want twee derde van de vluchtelingen waren jonge mannen.

10/ Voor Syrië is deze migratiegolf een ramp. Autochtone Syriërs voegden zich massaal bij deze uittocht, waardoor het land mensen mist om het vaderland te verdedigen tegen aanvallen.

Klik op de Tweet en ontdek een verhelderend verhaal! https://t.co/YT5V4gZNWt

— ReAct – (Telegram: t.me/reactnieuws) (@reactnieuws) January 14, 2021

#Tegenwind

Er is enorme behoefte aan verzet tegen de negatieve ontwikkelingen, zo doen media de lieve kijkbuiskinderen in het noorden van Duitsland geloven. Een lokale radiozender heeft er een heus sleutelwoord voor uit de kast gehaald, namelijk #tegenwind (spreek uit als hasjtak gegenwind) om de blijkbaar enorme, negatieve stroom aan informatie tegen te gaan die het internet overspoeld. Komt deze onwenselijke woordenstroom van de overheid, de kerk, het grootkapitaal of de staat-in-de-staat? Nee, het is afkomstig van gewone mensen, inwoners van het land, die zich ongewoon en onplezierig uiten.

Wat zeggen deze gewone mensen dan zoal? Houdt u hart goed en stevig vast, het gaat volgens de radiozender om ‘pesten, rechtse verhalen, samenzweringstheorieën en nepnieuws’. Dat lijkt op het eerste gezicht nou niet echt een taak voor journalisten om zich druk om te maken, al is het maar omdat gewone mensen inderdaad niet altijd even goed geinformeerd zijn en er te pas en te onpas dingen uitflappen. (vroeger in de kroeg, nu op hun facebook-plek.) Maar journalisten hebben ook in de liberale BRD een primaire taak, een eerste houding, een dam moeten opwerpen tegen het kwaad, voordat ze aan hun inhoudelijke werk mogen beginnen. Dat is zo de verklaring voor dergelijke projecten en bijhorend geluid.

Het noorden van Duitsland is nog altijd diep doordrongen van het puritieinse denken, vroeger verspreidt via de mores door de evangelische kerk en nu handig overgenomen door het liberalisme met haar eigen en eigentijdse geboden. Herkenbaar wellicht voor wie in Nederland die ingevallen, calvinistenkoppen voorbij ziet komen op de praatprogramma’s, de kwebbelend en kwijlend allerlei dogma’s opsommen, die nooit iets meer betekenen dan het meedoen met het laatste modeverschijnsel. Die nooit getuigen voor enige origineel inzicht, maar enkel het aflopen van de punten op het partijprogram van goed en deugdzaamheid.

In zo’n ons-kent-ons joernalistieke omgeving, gebied men te leven tussen de rammelende geldbuidels van de gegoede, hogere burgerij, daar komt dagelijks de prikkel naar je toe of je wel of niet genoeg doet. (god verhoede het laatste!) Dat klinkt op die radiozender dan zo; “Heb jij je innerlijke nazi al gevonden en zo ja, wat doe je ertegen?” Wie even ademhaalt kan de roep tot het zuiveren van maatschappijcritici horen, tussen de lijnen van de lege zinnen van deze extremistische kwebbelaars. Ze zitten helaas overal, zo in dit laat-kapitalistisch eindstadium, gewoon tijdloos te deugen en slijpen de messen voor dat het signaal komt dat er ietsje meer dan tegenwind nodig is.

Dissidente politici beledigen, het moet gewoon

Democratie is natuurlijk wel leuk, maar toch niet zo leuk dat iedereen maar gewoon met een partijtje allerlei ideeën mag hebben, enige invloed krijgen is zeker uit den boze. Wat de door onze oligarchen gedreven officiële ideologie zo knap voor elkaar krijgt is niet zozeer de goedgeoliede propaganda die we dagelijks over ons heen gestort krijgen. (de vijand is degene die kritiek uit op de macht). Het is de druk op anderen in de nabije omgeving, die zich in de kijker willen spelen bij de machthebbers, door zo irrationeel als mogelijk te tieren en mieren om duidelijk te maken dat het hen echt menens is.

Een groep die hier het slachtoffer van is en met regelmaat wordt lastiggevallen, zijn dissidente politici, hoe onbelangrijk in aantal en invloed ze ook mogen zijn. Of ze nu communisten, socialisten, patriotten of nationalisten spelen, alternatieven of opvattingen die niet stroken met de liberale internationale moeten worden platgeslagen. De gedachte is dan ongeveer; waarom anderen ook maar een plekje toestaan aan de tafel met vetpotten, het zet wellicht de deur open naar nog veel meer onzalige situaties.

Het valt vandaag op in welke bochten allerhande figuren zich wringen om hun gal te spuien over de politicus die hem of haar niet bevalt. Rare psychologiseringen, roep om censuur, foutief citeren, kleineren en beledigen. Oh ja, en het fascisme is terug, of het communisme, of nieuwe versie van Hitler, Mao, Stalin en zo. Het gepronk van het liberalisme met de overwonnen vijanden is alleen niet genoeg, maar ze worden door nuttige idioten dagelijks met karkas en al over de publieke ruimte gesleurd.

We komen er vermoedelijk nooit van af. Althans niet zonder rigoureuze keuzes, omdat het leeuwendeel van die vetgemeste arrivisten niet anders kunnen dan volgzaam zijn. Een groot gemis – het had de schade kunnen beperken wellicht – is wel dat ze van geen aflaat weten en dus tot in de eeuwigheid omhoog blijven kijken, te zien of het allemaal wel goed zit. Het blijvend plezieren van de machthebbers, ten einde zondeval te voorkomen.

Twee mannen in een ambassade

Vandaag verscheen in de Duitse pers een oproep van een onderzoeksjournalist om meer aandacht te vragen voor het lot van de Australische journalist Julian Assange. Die zit inmiddels al weer ruim een jaar in een Britse gevangenis vast, hij werd in april van 2019 uit de ambassade van Ecuador gehaald – waar hij zeven jaar zat – door de politie van het Verenigd Koninkrijk en wacht hem mogelijk uitlevering naar de Verengde Staten van Amerika. Het behoeft weinig uitleg dat de arrestatie het gevolg is van het journalistieke arbeid van de man, drijvende kracht achter Wikileaks, waarbij achter aanklachten in diverse landen, het VK en Zweden, de machtige oorlogsmachine van de V.S.A schuilgaat.

Zijn nogal stevige arrestatie vanuit de Ambassade van Ecuador, deed mij denken aan een ander geval, dat ruim zestig jaar terug al weer plaatsvond. Namelijk van een andere dissident die in een Ambassade belandde, namelijk de roomskatholieke kardinaal József Mindszenty. (mijn leven 1974) Hij steunde het Hongaarse verzet van 1956 tegen de overheersing van de Sovjet-Unie en moest bij de inval in dat jaar halsoverkop vluchten en kwam in de Amerikaanse ambassade aan het Szabadságplein terecht. Daar zou hij maar liefst 15 jaar vastzitten, alvorens in 1971 – onder druk van het Vaticaan – hij uit het land kon emigreren.

Hoewel beide verschillende maatschappelijke rollen hadden, journalist en kardinaal, valt bij het verhaal van Assange de zichtbare contradictie op, een politiek systeem dat pretendeert alle ruimte te laten aan critici, maar in de praktijk, indien het nodig is, net zo makkelijk tot vervolging overgaat als de meer opzichtig autoritaire regimes. De Sovjet-Unie liet nooit enige twijfel bestaan aan haar afkeer van alle vormen van religie en probeerde actief de invloed die de kerk in de maatschappij had te bestrijden.

ALFRED VIERLING: “DE NAVO WEIGERT TE DOEN, WAT DE EERSTE TAAK VAN EEN OVERHEID EN EEN LEGER IS!”

Vraaggesprek met drs. Alfred Vierling over de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) voor de webstek ReactNieuws;

Hier te lezen

JAARLIJKS CONGRES GIVN OVER POLITIEK-ECONOMISCHE SITUATIE IN HONGARIJE EN ITALIË

Het jaarlijkse congres van het Geopolitiek instituut Vlaanderen – Nederland ging afgelopen zondag in het Begijnhof van Diest over de situatie van twee landen van de Europese Unie. Beiden waren de afgelopen jaren veelvuldig in het nieuws vanwege de twee regeringen en hoe men omging met allerlei essentiële vraagstukken. Het GIVN houdt een jaarlijks congres, organiseerde voor haar leden reizen naar het buitenland om persoonlijk inzicht te krijgen in de situatie aldaar, zoals in het voorjaar van 2019 naar Syrië en Libanon. Er waren bij deze lezing en brunch zo’n 20 mensen aanwezig, uitgever John Morgan sprak over de situatie in Hongarije en de Italiaanse econoom Davide Quadri over Italië.

Lees HIER verder.

Wilders-proces: Nederland is een bananenrepubliek

Het hoger beroep tegen PVV-politicus Geert Wilders doet in Nederland de nodige stof opwaaien, mede vanwege de onthulling dat door topambtenaren van ministeries met het Openbaar Ministerie is gesproken over de strafrechtelijke vervolging. De Nederlandse politicoloog Alfred Vierling heeft rechten gestudeerd en was werkzaam als medewerker van de Centrumpartij in de Tweede Kamer en op het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en heeft daar het gekonkel van de partijpolitiek en ambtenarij van dichtbij gezien. Reactnieuws heeft hem vanwege het Wilders-proces over de stand van de Nederlandse rechtstaat enkele vragen voorgelegd.

Vraaggesprek HIER te lezen.

Hendriks en Lukkassen in gesprek over China, politiek en media

Bij het Conservatief Café in Gouda spraken op de dinsdagavond twee academici over de rol van China in de wereld. Een interessante dialoog tussen twee denkers die beide aandacht verdienen. Socioloog dr. Eric C Hendriks sprak over de twee vanuit de VSA afkomstige havik perspectieven, wat hij noemde het bannonistisch-chauvinistisch perspectief, agressieve economische en militaire acties om concurrent China omlaag te duwen en het globalistisch-jakobijns perspectief dat via de mensenrechten en economisch sancties niet-liberale staten wil bestrijden waaronder China.

Hendriks merkte op dat Nederland meer anti-China aan te worden is en China zou autoritairder zijn dan jaren terug. Interessant waren zijn inzichten over de Chinese cultuur en politiek, dat de communistische partij geworteld in de samenleving is en partij-ingangen van groot belang zijn, werknemers en bedrijven veel van elkaar overnemen, Chinezen harde werkers zijn en dat het een gesloten cultuur is. Het laatste maakt het voor hen lastig met andere culturen om te gaan.

Filosoof dr. Sid Lukkassen ziet een belangrijk verschil tussen het Westen dat zich politiek van oudsher van onderop via steden en regio’s organiseert en China juist centralistisch van bovenop. Volgens hem wil China via geopolitieke softpower haar wil opleggen aan de wereld. Het Westen moet China overklassen door weer hoogtechnologisch bedrijven naar Europa te halen. China is volgens Lukkassen een bedreigende macht waar we hard tegenin moeten gaan.

Geduw en getrek van liberale extremisten

Voor wie dit aan zijn aandacht was ontglipt, het is deze maand ‘pride maand’ een periode waarin propaganda wordt gemaakt voor allerhande seksuele en persoonlijke oriëntaties die afwijken van wat voor het grootste deel van de mensen norm is. Niet de heteroman of -vrouw aldus, maar allerlei andere aangeboren zaken en keuzes die hieruit volgen, hoe redelijk of krankzinnig deze dan ook mogen zijn. Volgens een medewerker van het staatskanaal NOS is dit ‘De maand waarin gestreden wordt dat iedereen zichzelf kan zijn.’

Het is vanuit liberale denkbeelden een goed te verklaren, consequente keuze voor de obsessie met jezelf, het lostrekken uit alle natuurlijk en historische verbanden en het verheerlijken van eigen persoon en daarmee met gemak en zonder scrupules de grootste afstand nemen van wat normale mensen als gewoon ervaren. Ik weet het aldus beter en zo doe ik alles voor mijzelf en met mijn eigen ik. Ik ben wat ik nu voel en voel me zo en gedraag me ernaar.

Nu kom ik tot het schrijven van deze korte reflectie, vanwege een reactie op Facebook. Ik reageerde via dit het sociale medium op een nieuwsvideo van Omroep West, waarbij men als onderdeel van eerder aangehaalde feestmaand dragqueen Kristel aan het woord laat. Hij zit regelmatig vier uur voor de spiegel om zich van man om te toveren tot wat men noemt een dragqueen, ofwel een opzichtige vrouw. Ik reageerde via Facebook;

Het is wat cru opgeschreven, moet gezegd, maar niet iets om van terug te krabbelen nu het deels een provocatie was en anderzijds een welgemeende opmerking om de uren van schmink smeren te kunnen onderdrukken met een pilletje. De reacties en beoordelingen van de facebookers waren toch wel opvallend en van dergelijke zwaarte dat het enige aandacht verdient.

Wat volgde aan reacties – op mijn reactie op de video – die wel tot drie categorieën te onderscheiden zijn en allen negatief waren; neerbuigend, bevestigend en bedreigend. Allemaal als afwijzende reactie op mijn eerdere schrijven en de eerste twee liggen voor de hand. Het neerbuigende reageren heeft de bedoeling mij uit evenwicht te brengen en is een meer listige manier van beledigen, de bevestiging heeft als doel voorbij elke andere opvatting te stappen en simpel het officiële verhaal te valideren.

Minder goed te doorgronden, omdat het voorbij een redelijke keuze gaat, zijn de personen die dreigen, schelden en ook het overgaan tot het aangeven van mijn Facebook-reactie als ‘niet gepast’ en dat deze verwijderd zou moeten worden. (Wat ook is gebeurd) Wat maakt het dat mensen buiten de redelijkheid treden en heel openlijk voor geweld en censuur kiezen? Waarom is het wel gepast om ‘te zijn wie je bent’, maar niet om ‘de opvatting te uiten die je wilt’? Horen niet-liberale denkbeelden niet in het publieke discours thuis?

Het werkt zo omdat we leven onder een liberale democratie die rap aan het evolueren is in de richting van een autoritair-liberale politieke ordening en er steeds meer druk komt op mensen die de ideologie volgen en profiteren van de vruchten om agressiever naar dissidenten en hun opvattingen te worden. Al is het natuurlijk wel zo dat ook onder de meer tolerante liberaal-democratische maskerade op specifieke onderwerpen het moeizaam was om ander opvattingen te debiteren, nu wordt middels een verdere vernauwing van de speelruimte en de roep tot meer compassie met de liberale doctrines stelselmatig aangezet tot geduw en getrek.

Is het een logische gevolgtrekking van een mondiale liberale ordening die in grote moeilijkheden verkeert of slechts een Nederlandse en meer autoritaire vorm van het liberalisme? Wellicht wel beide, het heeft als gevolg dat bepaalde groepen ook in de toekomst zeer actief zullen bedreigen en censureren waar ze dat wenselijk achten.

Nashvilleverklaring – vrijetribune_podcast